چاونیوز: کمال شریفی زندانی سیاسی در حالی وارد سیزدهمین سال حبس خود شد که همچنان از ملاقات حضوری و تماس تلفنی با خانواده‌اش محروم است. او روز ۵ خرداد ۸۷ در سقز بازداشت و همان سال به اتهام محاربه به ۳۰ سال حبس در تبعید و محرومیت از ملاقات حضوری و تماس تلفنی محکوم شد.
به گزارش مرکز دموکراسی و حقوق بشر کردستان، “کمال شریفی” روزنامه‌نگار محبوس در زندان میناب وارد سیزدهمین سال حبس خود شد و همچنان از ملاقات حضوری و تماس تلفنی محروم است.
کمال شریفی که در یکی از رسانه‌های کردی در کردستان عراق مشغول کار بود، روز ۵ خرداد ۸۷ با ورود به ایران به قصد مصاحبه با چند نویسنده، در خانه‌ی یک کتابفروش در سقز بازداشت و غروب همان روز به دستور دادستان این شهر به بازداشتگاه اطلاعات سنندج منتقل شد.
او ۶ ماه در بازداشتگاه اطلاعات سنندج تحت بازجویی قرار گرفت و پس از اتمام مراحل بازجویی به زندان سقز منتقل شد.
زمستان ۸۷، در شعبه‌ی یکم دادگاه انقلاب سقز به ریاست قاضی شایق به اتهام “محاربه از طریق همکاری با یکی از احزاب کرد مخالف نظام” به ۳۰ سال حبس در زندان میناب همراه با ممنوعیت ملاقات حضوری و تماس تلفنی محکوم شد. جلسه‌ی رسیدگی به اتهاماتش پنج دقیقه طول کشیده و او تنها به مدت سه دقیقه توانسته بود صحبت کند.
با تایید حکم از سوی دادگاه تجدیدنظر کردستان، همان سال به زندان میناب تبعید شد.
آقای شریفی بعد از تبعید به زندان میناب، در اعتراض به وضعیت نگهداری‌اش در این زندان و عدم برخورداری از حق ملاقات با خانواده‌اش، دست به اعتصاب غذای طولانی‌مدت زد. او یک ماه پس از اعتصاب غذا سکته کرد و از ناحیه‌ی صورت و همچنین سمت راست بدن فلج شد. همچنین به مدت دو ماه نمی‌توانست حرف بزند و پلک چشم راستش هم در آن مدت بسته نمی‌شد و شب‌ها با نوار چسب چشمش را می‌بست.
بعد از اعتصاب غذا، تنها یک بار خانواده‌اش توانستند به ملاقاتش بروند و طی این ملاقات چند دقیقه‌ای، از او درخواست کردند که به اعتصاب غذای خود پایان دهد.
او از سالهای ۶۷ تا ۶۹ نیز سه بار دیگر در شهرهای سردشت و سقز بازداشت و به اتهام “همکاری با یکی از احزاب کرد مخالف نظام” به یک سال حبس و چهل ضربه‌ی شلاق محکوم شده بود.
کمال شریفی متولد سال ۱۳۵۱ فرزند بایزید، هم‌اکنون در زندان میناب و در میان زندانیان عادی و جرایم مواد مخدر به سر می‌برد.
