روز چهارشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۳، حکم اعدام پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی اهل مهاباد، توسط شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور تایید شد.
امیر رئیسیان، وکیل ای زندانی سیاسی با تایید این خبر اعلام کرد: شعبه دیوان عالی، بدون توجه به ایرادات متعدد پرونده، حکم اعدام را تایید کرده و تاکید کرد: چنین حکمی اساساً در تعارض رویه قضائی کشور، احکام پیشین صادر شده حتی در همین شعبه دیوان عالی کشور و در تعارض با سیاست قضائی کشور در رابطه با مجازات‌های سالب حیات است.
این وکیل اضافە کردە است: به هیچ کدام از ایراداتی که در رابطه با پرونده پخشان عزیزی مطرح شده بود، از سوی دیوان عالی کشور پاسخی داده نشده و به ایرادات این پرونده من جمله ایرادات شکلی و ماهوی بی‌توجهی شده است.
آقای رئیسیان در ادامه افزود: به نقایص در تحقیقات بی‌توجهی شده، به مدارک و مستنداتی که نشان می‌داد پرونده خانم عزیزی مستعد صدور حکم اعدام نیست و فعالیت ایشان در شمال سوریه در اردوگاه آوارگان شنگال و سایر اردوگاه‌های آوارگان جنگ داعش فعالیت مسالمت‌آمیزی بوده که اساسا سویه سیاسی نداشته و حول محور امدادرسانی به تهاجمات داعش بوده است، هیچ توجهی نشده است.”
پخشان عزیزی روز چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۳، به اتهام “بغی” به اعدام محکوم شد. او بعدها با گشوده شدن پرونده‌ای دیگر در شعبه سوم بازپرسی دادسرای اوین تحت عنوان “آشوب در زندان” مواجه و به ۶ ماه حبس تعزیری نیز محکوم گردید
خانم عزیزی، ١٣ مرداد ماه ١٤٠٢، در شهر تهران توسط نیروهای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران بازداشت شده و روز ۲۰ آذر ماه ١٤٠٢، از بند ۲۰۹ زندان اوین، موسوم به بازداشتگاه اداره اطلاعات به بند زنان زندان اوین منتقل شده بود.
