25 نوامبر، روز جهانی محو خشونت علیه زنان است. مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1999 میلادی روز 25 نوامبر را به عنوان روز جهانی محو خشونت علیه زنان تعیین کرد.
در روز 25 نوامبر سال ۱۹۶۰ سه خواهر اهل جمهوری دومینیکن، با نام خواهران میرابل، پس از ماه‌ها شکنجه، سرانجام توسط سازمان امنیت ارتش این کشور به قتل رسیدند. جرم این سه خواهر شرکت در فعالیت‌های سیاسی علیه رژیم دیکتاتوری حاکم بر دومینیکن بود.
در سال 1981، در همایشی که در بوگوتا، پایتخت کلمبیا، با شرکت مدافعان حقوق زنان در آمریکای لاتین و منطقه کارائیب تشکیل شد.
هدف از این پیشنهاد آن بود که هم به تلاش و جسارت این خواهران ادای احترام شود و هم افکار عمومی بیش از پیش به سوی نهی خشونت علیه زنان سوق یابد. در سال 1999 نیز سازمان ملل مبارزه با خشونت علیه زنان را 25 نوامبر اعلام کرد و این تاریخ جهانی شد.
محورهای قطعنامه‌ی زنان، صلح و امنیت
محورهای قطعنامه‌ی مهم زنان، صلح و امنیت که در سال 2000 تصویب شد عبارت اند از:
- پیشگیری مناقشات و خصومت ها در درون و در میان کشورها
- تامین مشارکت زنان در حیات سیاسی و اجتماعی
- ممانعت از اعمال خشونت علیه آنها
خشونت علیه زنان چیست؟
خشونت علیه زنان اصطلاحی تخصصی است که برای توصیف کلی کارهای خشونت‌آمیز علیه زنان به کار می‌رود.
سازمان ملل متحد، هرگونه عمل خشونت‌آمیز بر پایه‌ی جنسیت که بتواند منجر به آسیب روانی، جنسی و فیزیکی شود را خشونت علیه زن می‌داند و آن را در سطح جهانی ممنوع اعلام کرده است.
از انواع خشونت‌های علیه زنان می‌توان به خشونت جنسی، خشونت جنسی غیر تماسی، خشونت کلامی، تجاوز، تن فروشی اجباری، بارداری اجباری، خرید و فروش زنان و دختران، اسیدپاشی در ملاعام،خشونت علیه زنان کارمند و مستخدمین زن، خشونت های ناشی از جنگ، خشونت در زندان و… اشاره کرد.
در برخی کشورهای بسیار فقیر نیز حتی بدیهی‌ترین حق یک زن به عنوان یک انسان در نظر گرفته نمی‌شود.
خشونت پنهان علیه زنان چیست؟
آثار خشونت فیزیکی، قابل مشاهده است اما در مقابل، خشونت‌هایی وجود دارد که آثار مخرب آنها به چشم نمی‌آید اما تحملشان بسیار دشوار است.
دروغ گفتن، حق مسئولیت به زن ندادن، به خواسته‌های زن بی‌توجه بودن، عدم تعهد، تعدد زوجات، انتقاد کردن به طور مداوم، جدا کردن زن از کودکانش، پرخاش کردن، وادار کردن زن به ترک خانه، تهمت زدن و…
یکی از مشخصات خشونت علیه زنان در جوامع مختلف، پنهان نگه داشتن اعمال خشونت و پرهیز زنان از واکنش فعال نسبت به آن است. در بسیاری از جوامع جهان سومی، زنان از ترس سنت‌های گذشته از بیان خشونتی که به آنها وارد می‌شود شکایتی ندارند و به راحتی حق آنها پایمال می‌شود.
طبق آمار کمتر از 35 درصد خشونت‌های خانگی به پلیس گزارش می‌شود.
در بسیاری از فرهنگ‌ها نه تنها خشونت خانگی تأیید می‌شود بلکه پنهان کاری زن از طرف جامعه مورد ستایش قرار می‌گیرد.
علت دیگر پنهان نگه‌داشتن خشونت خانگی این است که قانونی به نام خشونت خانگی وجود ندارد، نه قانونی برای تعیین مجازات و نه قانونی برای نحوه رسیدگی به جرم.
نهاد زنان سازمان ملل متحد می‌گوید پیشگیری از خشونت و پایان بخشیدن به آن به معنی مقابله با ریشه‌ی آن یعنی نابرابری جنسیتی است. هدف پنجم از اهداف توسعه پایدار ۲۰۳۰ نیز به برابری جنسیتی اشاره دارد و خشونت علیه زنان را به عنوان یکی از موانع دستیابی به این هدف برمی‌شمارد.
پیامدهای خشونت علیه زنان در جوامع
خشونت علیه زنان عواقب و پیامدهای جدی برای سلامتی و رفاه آنها به همراه دارد. وخیم‌ترین نتیجه و شکل آن «مرگ» است.
هر چند خشونت با طیف وسیعی از مشکلات سلامت جسمی، روانی، جنسی و باروری کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت برای قربانیان همراه است اما خشونت علیه زنان بر سلامت روح، روان و جسم فرزندان آنها نیز تاثیر می‌گذارد.
خشونت می‌تواند خطر مصرف سیگار، الکل و موادمخدر را افزایش دهد و موجب شیوع بیماری‌های روانی تا مرز خودکشی یا حتی خودکشی، بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، دیابت و سرطان، بیماری‌های عفونی مانند ایدز و مشکلات اجتماعی مانند جرم و خشونت بیشتر شود
پیامدها و عوارض جانبی روانی، جنسی و بهداشتی ناشی از خشونت علیه زنان در تمام مراحل زندگی آنها اثرگذاری خود را حفظ می‌کند و چه بسا زن به عنوان یک جنس شکست خورده از حق زیست طبیعی خود برای همیشه محروم بماند.
