(✍️ اجلال قوامی)
▫️زخم کهنه قره باغ دوباره سر باز کرد و جنگی دیگر بعد از ۲۰ سال دوباره بر سر این منطقه زیبای کوهستانی سایه انداخت.ارمنستان قره باغ را خاک خود می داند چرا که ارمنی ها در آنجا به لحاظ جمعیتی دست بالا را دارند در همین حال آذربایجان هم قره باغ را بخشی از خاک خود می داند و اشغال آن در جنگ پیشین توسط ارمنستان را خلاف موازین بین المللی می داند و بر خواسته خود که همانا بازپس گیری قره باغ است اصرار دارد.تا اینجای کار دو طرف درگیر به گفتگو وقعی نمی نهند و صرفا بر توان نظامی خود برای حل این مناقشه انگشت تاکید گذاشته اند.اینکه کدام طرف درگیری برحق است و یا نه محل این نوشتار نیست.آنچه اغراض این متن است واکنش ها به این جنگ جدید است.نگاهی که اشغالگری را خوب می داند اما برای هم کیشان خود و نگاهی که اشغال و اشغال گری را به هر بهانه ای ناموجه و مردود می داند.
▫️درست سال گذشته در همین ایام دولت ترکیه به بهانه ی امنیت مرزهای خود به عفرین در کردستان سوریه(روژئاوا) از زمین و هوا با توپ و تانک و جنگنده یورش بود.ده ها روستا تخریب و زمین های کشاورزی و باغات در آتش سوختند.هزاران نفر بی خانمان شدند و اموال مردم به تاراج و غارت برده شد.کشتار و جنایات گسترده نیروهای ترکیه با همراهی گروه های تکفیری و جهادی شنیع ترین تصاویر را در تاریخ به یادگار گذاشت.درآن ایام این اشغالگری ترکیه یا باسکوت همراه شد و یا از سوی جریان های فاشیستی و ضد انسانی مدح و ستایش شد.در اعتراض به این لشکرکشی و اشغال گری کردها ودیگر وجدان های بیدار به خیابان ها آمدند و با سردادن شعارهای دموکراتیک صلح را فریاد زدند و نه به جنگ سر دادند.در اعتراض کردها رنگ و بویی از شعارهای فاشیستی و نفی دیگر ملت ها نبود.در این طرف ماجرا در اعتراض به ارمنستان و حمایت از آذربایجان در چند شهر کشور عده ای به خیابان آمدند.در شعارهای آنان نفرت،کینه و فاشیسم موج می زد و سایر ملت ها را نفی و حق حیات را فقط لایق و شایسته خود خواندند.اعتراض به اشغال و لشکر کشی برای ترکیه خوب است و قابل دفاع اما برای دیگران بد است و مذموم.اشغال و اشغال گری با معیارهای دوگانه سازگار نیست.اشغال و نقض معاهده های بین المللی به هر بهانه ای محل نقد است و خطاست.آنچه را برای خود می خواهید برای دیگران هم بخواهید.
