رمضان احمد کمال، زندانی سیاسی کورد اهل کوبانی که در مهرماه سال گذشته بدون تکمیل دوره درمانی از زندان رجایی‌شهر کرج به زندان مرکزی قزوین عودت داده شده، از پیگیری دوره درمانی در این زندان نیز محروم بوده و طی روزهای گذشته به دلیل التهاب دوباره زخم دستش در وضعیت وخیمی بسر می‌برد.
به گزارش شبکه حقوق بشر کُردستان، این زندانی سیاسی بعد از انجام چندین عمل جراحی ناموفق در طول چند سال گذشته، در آخرین مورد بعد از شروع اعتصاب غذا و با فشار نهادهای حقوق بشری در اردیبهشت ماه سال گذشته مورد عمل جراحی قرار گرفت. پزشکان وقت بیمارستان در آنزمان اعلام کرده بودند که با توجه به انجام چندین عمل جراحی بر روی دستش، برای تکمیل دوره درمانی نیاز به فیزیوتراپی دارد و از مسئولین زندان رجایی‌شهر خواسته بودند که برای نتیجه‌بخش بودن عمل جراحی انجام شده او را برای حداقل ۱۰ جلسه به بخش فیزیوتراپی یکی از بیمارستانهای تهران اعزام کنند ولی به دستور محمد مردانی، رئیس زندان رجایی‌شهر کرج این زندانی سیاسی در ۴ مهرماه سال ۹۵ بدون تکمیل دوره درمانی به زندان مرکزی قزوین عودت داده شد.
طی روزهای گذشته به دلیل عدم تکمیل دوره درمانی زخمهای دست این زندانی سیاسی دچار التهاب مجدد شده و پیگیرهای وی با مسئولین بهداری و مدیریت زندان بدون نتیجه بوده و یکی از مسئولین زندان به وی اعلام کرده که “ترویستها حق درمان در زندان را ندارند”.
ترابی، رئیس زندان نیز در پاسخ به درخواست رسیدگی پزشکی به این زندانی سیاسی اعلام کرده که به دلیل نبود بودجه، امکان رسیدگی پزشکی برای این زندانی سیاسی در قزوین وجود ندارد و پیشتر قبل از اینکه مجددا به قزوین عودت داده میشد،می‌بایست دوره درمانی خویش را در تهران تکمیل می‌کرد.
این زندانی سیاسی در زندان قزوین از حق ملاقات و تماس با خانواده محروم می‌باشد و خانواده او نیز به دلیل تخریب خانه‌اشان توسط داعش در درگیرهای شهر کوبانی، امکان سفر به ایران و پیگیری وضعیت ایشان را ندارند.
از زمان بازداشت در سال ۸۷ تاکنون این زندانی سیاسی شش بار ، چهل روز در آذرماه سال ۸۸، دو هفته در تیرماه سال ۹۱ ، ده روز در اسفندماه سال ۹۳ ، یک هفته در ۲۱ شهریورماه سال ۹۴ و به مدت سه روز در ۱ اسفندماه سال ۹۴ و به مدت یک هفته در اردیبهشت ماه امسال اقدام به اعتصاب غذا نموده است.
این زندانی سیاسی در تیرماه سال ۹۴ در حالی که برای معالجه دستش از زندان رجایی شهر کرج به بیمارستان منتقل میشد از سوی یکی ماموران زندان رجایی شهر کرج با باتوم مورد ضرب و شتم قرار گرفت که موجب به کما رفتن شش روزه ایشان شد.
جهت جلب توجه افکار عمومی و نهادهای حقوق بشر به وضعیت دشواری که این زندانی سیاسی در آن قرار دارد، شبکه حقوق بشر کُردستان نامه‌ی او که در دی‌ماه سال ۹۴ خطاب به گزارشگر ویژه سابق حقوق بشر سازمان ملل متحد به رشته تحریر درآورده بود، بازنشر می‌نماید.
گزارشگر ویژه سازمان ملل، جناب آقای دکتر احمد شهید
با سلام،
این نامه را خطاب به شما می‌نویسم که شاید صدای خسته و رنج کشده‌ام را بتوانم از طریق شما به گوش تمام نهادهای حقوق بشری و آزادی‌خواهان دنیا برسانم.
من رمضان احمد کمال اهل کوبانی در کُردستان سوریه هستم که در تاریخ ۱۷ تیرماه سال ۸۷ در نزدیکی شهر ماکو در کُردستان ایران توسط نیروهای اطلاعات آن منطقه به اتهام عضویت در پ ک ک دستگیر شدم که در هنگام دستگیری مورد اصابت ۵ گلوله از ناحیه شکم ، دست و پا قرار گرفتم و تا به امروز در زندانهای زیادی محبوس بوده‌ام ( ماکو، قزوین ، ارومیه ، رجایی شهر و اوین )در این مدت با مشکلات زیادی مواجه شده‌ام از جمله معالجه دستم که تا به امروز تقریبا فلج شده است.
در طول این ۸ سال زندانم دو بار دستم را معالجه کرده‌اند در داخل خود زندان، که نتیجه‌اش فلج شدن آن بوده است. نزدیک به یک سال پیش برای مداوای دستم که رنج زیادی از آن کشیده‌ام و می‌کشم در زندان قزوین دست به اعتصاب غذا زدم که دادستان قزوین دستور معالجه دوباره من را صادر کرد و در نتیجه به زندان رجایی شهر که قبلا در آنجا عمل شده بودم متنتقل شدم ولی باز به دلیل عدم معالجه و امکانات لازم در زندان باعث بدتر شدن دستم شده است که با پیگیرهای فراوان چند روز پیش توانستم صدور مجوز به بیمارستان خصوص را از دادستان دریافت کنم.در نهایت در تاریخ ۱۱ دی‌ماه نوبت بیمارستان فرا رسید و هنگام رفتن در داخل خود زندان با ضرب و شتم وحشیانه و غیرانسانی مامورین و مسئولین زندان رجایی شهر مواجه شدم.
از طریق ضرباتی که به وسیله باتوم و لگد خوردن به ناحیه سرم که متعاقب آن دچار خونریزی شدید از گوش و بینی شدم که هنوز آثار آن باقی مانده است و به خاطر آن ۶ روز در حالت کمای مطلق بودم و در مقایل پیگیری همبندیانم از زندان حفاظت زندان نه تنها منکر این اتفاقات شده‌اند بلکه ادعا کرده‌اند که کما رفتن اینجانب به دلیل مسمومیت دارویی بوده و هر گونه ضرب و شتمی را انکار کرده‌اند در حالی که آثار آن ضرب و شتم در حال جاضر نیز باقی مانده است، لذا با توجه به ماموریت جنابعالی وظیفه خود می‌دانم که این اعمال ضد آنسانی که قبل از این در چندین مورد برای دیگر زندانیان سیاسی اتفاق افتاده است به اطلاع جناب عالی برسانم و اعلام می‌دارم که در صورت هر گونه اتفاق ناخوشایندی برای اینجانب، تمام مسئولیت آن متوجه مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی بوده و پیشاپیش از جنابعالی و دیگر نهادهای بین المللی تنها درخواست رسیدگی به پرونده‌ام را دارم که در صورت پیش آمدن هر گونه اتفاقی در آینده اعلان جرم می‌کنم.
